ΟΤΑΝ ΤΟ ΜΑΡΜΑΡΟ ΘΕΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΗΛΙΟ

ΕΚΤΩΡ ΚΑΚΝΑΒΑΤΟΣ


[ΜΕ ΚΟΙΤΑΖΕΙΣ ΕΝΑ ΦΤΕΡΟ ΠΟΥ ΕΝΤΟΣ ΜΟΥ ΛΑΜΝΕΙ]

Με κοιτάζεις ένα φτερό που εντός μου λάμνει
ένα σήμα κινδύνου μ’ ακούς
σαν φράγμα που έσπασε
και τα νερά κατεβαίνουν
σαν είδηση με σκέφτεσαι
που λιώνει τα νεφρά
σαν κοπετός μέσα στο αίμα

όταν το μάρμαρο θερίζει τον ήλιο

μ’ άγγιξες μ’ ένα λυγμό απ’ τον αιγόκερω
όπως ένας όλεθρος από ατρείδες
πώς λοιπόν μπορεί να μην είσαι φώς;



Από την ποιητική συλλογή: «Η κλίμακα του λίθου» (1964, 1977)
Από το βιβλίο: Έκτωρ Κακναβάτος, «Ποιήματα 1943-1987», Εκδόσεις Άγρα, Αθήνα 2010, σελ. 78.