ΤΑΝΓΚΟ Μ’ ΕΝΑΝ ΣΤΙΧΟ ΕΝΟΣ ΙΡΛΑΝΔΟΥ ΠΟΙΗΤΗ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ


ΤΑΝΓΚΟ Μ’ ΕΝΑΝ ΣΤΙΧΟ ΕΝΟΣ ΙΡΛΑΝΔΟΥ ΠΟΙΗΤΗ

    My brain idling on some compulsive fantasy
            THOMAS KINSELLA

Σε μισοσκόταδο και λάσπη
κουτούλαγε το φως του τάνγκο·
μια μάντρα με παλιές ρεζέρβες
οι κύκλοι γίναν του χορού.

Στο κονβετίγιο ασετυλίνες
και μια παγιάδα ημιλουνφάρδα
γαβγίζαν όλη νύχτα νότες
και βιολετένιες δοξαριές.

Οι πόντοι του καλσόν ξεφύγαν
και στης Φλοράλβας τ’ άσπρα πόδια
το καταπέτασμα εσχίσθη
του μιλονγκίσιου της ναού.

Κι από μια γόπα μαζεμένη
στο στόμα τρέφονταν τα δόντια
με μπόχα που ’χε κιτρινίσει
σαν δάχτυλα φυματικού.

Του νού τις έλικες μια θλίψη
επάταγε (είχε χάσει η Μπόκα)·
θολή βροχή τυλίχτη βρόχος
στων αρραμπάλες το λαιμό.

Τέφρα άσταχτη, σεσημασμένη.
Τα δάχτυλά του γλείφει ο χρόνος
σαν κοκκαλάκια που σαπίζουν
απ’ το ψοφίμι ενός σκυλιού.