ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΠΩΝΤΛΑΙΡ

ΚΑΙΣΑΡ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ


CHARLES BAUDELAIRE

Μια νύχτα, ορθό στα χείλη της αβύσσου σου
τ’ αφτί σου όπως εκράτεις στους ρυθμούς της,
των σοφών της αγέλη άναυδη αφήνοντας,
πήδησες μες στα εβένινα τα χάη!

Εκεί, σε μιά άκρη, ανάμεσα σε τέλματα
ληθαργικά που εσπάθιζαν τα σκότη
κι ακάθαρτα ερπετά που η μαύρη κοίτη τους
φριχτά γλυκό σού ανύφαινε έναν ύπνο,

τ’ άνθη, με το βαρύ, τ’ ακόλαστο άρωμα,
που η μέθη τους το θάνατο προσφέρει,
έδρεψες, αρδεμένα πλούσια απ’ το αίμα σου
που εστάλαζε απ’ τις άμετρες πληγές σου.

Κι αφού τα ίδια σου στήθη μόνος σου άνοιξες
κι είδες πόσο σοφή ήταν η φθορά σου,
στο Σατανά το πτώμα σου παράδωσες
το μέγα σκυθρωπό διδάσκαλό σου!



Από το βιβλίο: Καίσαρ Εμμανουήλ, «Ποιήματα», ‘Επιμέλεια Κώστα Στεργιόπουλου, Εκδόσεις Πρόσπερος, Αθήνα 1980, σελ. 45.