ΔΕΝ ΤΙΣ ΑΦΗΣΕ

Η μετάφραση αφιερώνεται στην Tania Alegria

FEDERICO GARCÍA LORCA


ΦΩΣ

Είναι η ώρα η μαγική που νιώθεις, όταν σουρουπώνει.
Το φως είναι ξανθό και το βουνό αιμορραγεί, όσο
εγώ στο δρόμο προχωρώ με ηττημένου αέρα –
το μέτωπό μου χαμηλά και κόκκινη η καρδιά μου.

Ο ποιητής είναι ένας ίσκιος φωτεινός που πάει·
τον άνθρωπο με τον Θεό γυρεύει να συνδέσει,
χωρίς να νιώθει πως το μπλέ είν’ ένα Όνειρο που ζει, όπως
κι η Γη είναι ένα όνειρο που εδώ και χρόνια έχει πεθάνει.

Το μπλε που βλέπουμε έχει εντός του μιά μεγάλη θλίψη –
ποτέ δεν θα μας φανερώσει πού ’ναι τ’ ουρανού η άκρη.
Και ο Θεός μιά θλίψη παντοδύναμη εν υψίστοις είναι,
μα δεν μπορείς γι’ αυτήν να πεις ποτέ ούτε καν μιά λέξη.

Το μυστικό των πάντων δεν υφίσταται. Τ’ αστέρια
είναι ψυχές που πόθησαν ν’ ανέβουν στο μυστήριο.
Του μυστηρίου η ουσία φως τις έκαμε από πέτρα,
μα δεν τις άφησε και στην Ειρήνη του να εισδύσουν.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.