ΠΩΣ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΣΟΥ ΜΕ ΦΩΝΕΣ;

OCTAVIO PAZ


ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ

Σκιά, τρεμάμενη σκιά των φωνών.
Ο μαύρος ποταμός πνιγμένα μάρμαρα τραβάει.
Για τον σφαγμένο αέρα τί να πω,
για τα ορφανά φωνήεντα
για τ’ όνειρο πώς να μιλήσω;

Σκιά, τρεμάμενη σκιά των φωνών.
Μαύρη σκάλα φλεγόμενα κρίνα.
Πώς να τα πω τα ονόματα, τ’ αστέρια
τ’ άσπρα πουλιά των νυχτερινών πιάνων
και το στιλέτο της σιωπής;

Σκιά, τρεμάμενη σκιά των φωνών.
Αγάλματα στο φεγγάρι λιπόθυμα.
Πώς να πω, καμέλια,
ελάχιστο λουλούδι μέσα στα λουλούδια,
πώς να πω για τη λευκή σου γεωμετρία;

Όνειρο,
πώς να μιλήσω τη σιωπή σου με φωνές;



Από το βιβλίο: Οκτάβιο Παζ, «Η πέτρα του ήλιου και άλλα ποιήματα», μετάφραση: Τάσος Δενέγρης, Ίκαρος, Αθήνα 1993, σελ. 15.


*****************************


NOCTURNO

Sombra, trémula sombra de las voces.
Arrastra el río negro mármoles ahogados.
¿Cómo decir del aire asesinado,
de los vocablos huérfanos,
cómo decir del sueño?

Sombra, trémula sombra de las voces.
Negra escala de lirios llameantes.
¿Cómo decir los nombres, las estrellas,
los albos pájaros de los pianos nocturnos
y el obelisco del silencio?

Sombra, trémula sombra de las voces.
Estatuas derribadas en la luna.
¿Cómo decir, camelia,
la menos flor entre las flores,
cómo decir tus blancas geometrías?

¿Cómo decir, oh Sueño, tu silencio en voces?