ΤΣΑΚΙΔΙΑ ΚΑΙ ΜΑΔΑΡΕΣ

ΕΚΤΩΡ ΚΑΚΝΑΒΑΤΟΣ


ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΠΕΤΡΕΣ

Αλλιώς δε γίνονταν ως φαίνεται.
Αρχή αρχή ακέραιος και βόνασος
ύστερα χίλια κομμάτια με την άρνηση
κλασματικός ακόμα υπήρχες
συνεχίστηκες σημάδι από πουλιά
ή τρία δάχτυλα
σμιχτά του μόσχου χαράζοντας γητειές
κ’ ευθείες κάθετες, ώσπου χαμήλωνες
τσακίδια και μαδάρες καταμεσί των αριθμών
ώσπου μετριόσουνα
μετριόσουνα που δεν έλεε να σωπάσεις...
...χαρτογραφούσες τον πηλό αυτόν τον δαίμονα
Τη φτερούγα μέσα σου που έτρεμε κ’ εμίλειε
Λέγοντας πέτρες περπατώντας θάματα
Φωνάζοντας: σώστε το παράλογο
Το άλλο σας εντόσθιο που άρπαξε το σκυλί
Και χάθηκε προς τα οινόφυτα του γαλαξία...

Όλην τη νύχτα τουφεκούσες ένα φεγγάρι
κόκκινο·
το πρωί σε βρήκανε μες στ’ αποτσίγαρα.

            (1969)



Από την ποιητική συλλογή «Διήγηση» (1974).
Από το βιβλίο: Έκτωρ Κακναβάτος, «Ποιήματα 1943-1987», Εκδόσεις Άγρα, Αθήνα 2010, σελ. 146.