ΜΕ ΠΟΔΙΑ ΟΛΟΓΑΛΑΖΑ

ANDRÉ BRETON


ΑΚΡΟΑΣΗ ΜΕΣΩ ΒΥΚΑΝΗΣ

Δεν είχα αρχίσει να σε βλέπω είσουν ΑΥΓΗ

Τίποτε δεν είχε αποκαλυφθεί κάτω από τους πέπλους
Τα πλεούμενα όλα στην ακτή λικνίζονταν
Τις χάρες ξεδιαλύνοντας αυτών (ξέρεις) των κουτιών
    που ’χουνε κουφέτα
Ρόδινα και άσπρα ανάμεσά τους περιπατεί έν’ ασημένιο υφάδι
Κι εγώ σε φώναξα Αυγή σύγκορμος τρέμοντας

Δέκα χρόνια μετά
Σε ξαναβρίσκω στο τροπικό άνθος
Που ανοίγει τα μεσάνυχτα
Ένας μόνο κρύσταλλος χιονιού που ξεχείλισε απ’ το κύπελλο
    των δυό χεριών σου
Στη Μαρτινίκα το λεν λουλούδι του χορού
Αυτό κι εσύ μοιράζεστε το μυστήριο της ύπαρξης
Τον πρώτο σπόρο δροσιάς που προηγείται μακράν όλων των άλλων
    τρελά ιριδίζοντας και περιέχοντας τα πάντα

Βλέπω ό,τι μου κρύβεται για πάντα ποτέ
Όταν κοιμάσαι στο ξέφωτο του μπράτσου σου κάτω από τις
    πεταλούδες της κόμης σου
Και όταν ξαναγεννιέσαι από της πηγής σου τον φοίνικα
Στη μέντα μέσα της μνήμης
Από το αινιγματικό ύφασμα της ομοιότητας μέσα σε καθρέφτη
    απύθμενο
Αποφεύγοντας ό,τι δεν θα δούμε παρά μία μόνο φορά

Μες στην καρδιά μου οι φτερούγες όλες της νύμφης
Ναυλώνουν ό,τι μου λες εσύ

Φοράς εσθήτα θερινή και δεν σε αναγνωρίζουν
Σχεδόν άυλη είναι ξαστεριά προς όλες τις πορείες
    των εραστών από αλογοπέταλα μιάς
Όμορφης στρώσης μίνιου με πόδια ολογάλαζα




Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.