Η ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΟΧΗ

JIŘÍ ORTEN (1919-1941)


ΝΑ Η ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΟΧΗ

Να, να, ψυχή μου, η μεγάλη βροχή, στην έρημο μέσα
    πράσινη όαση,
τοπίο πέτρινο που δεν το τρυπάει σταγόνα
    νά ’βρει επώαση,
να, να η μεγάλη βροχή και να ο κατακλυσμός
    που όλους μας πνίγει,
ένα όνειρο να το διψάμε που όνειρο για να το πιούμε
    καταλήγει,
ένα όνειρο λησμονημένο, τ’ όνειρο γαλήνης τέλειας
    σαν μορφή κρυστάλλου,
ένα όνειρο μ’ ένα τραγούδι, ένα όνειρο στα πλήκτρα
    του κλειδοκυμβάλου,
να, να, ψυχή μου, η μεγάλη βροχή, βροχή νεφών
    κυρτών και κοίλων
με λέξεις, καλοκαίρια, βόμβους, παραθύρια,
    φτερωτές ανεμομύλων,
να πέφτει, να πέφτει δίχως όμως πόνο και χωρίς να χάνεται
    του κάλλους το ήθος,
και νά ’ναι ένα ήσυχο τοπίο μέσα στων ξανθών μαλλιώνε
    τ’ άπειρο το πλήθος
και χείλη ημίκλειστα, ποτέ, όχι, στα άκρα, πάντα, ναι, πάντοτε
    στη μέση,
σωρείτης μέλας που, σαν θα περάσει, πάνω
    στα φυλλώματα θα πέσει,
και χρόνος μέσα σε στιγμή μονάχη, χρόνος μέγας, ικανός
    θε νά ’ναι ακόμη,
ώσπου να φτάσει στην αιωνιότητα έχοντας στην κεφαλή
    λευκή την κόμη,
να, να, ψυχή μου, η μεγάλη βροχή, η βροχή που τα όνειρά σου
    τά ’χει πλημμυρίσει,
βροχή μεγάλη και καλή, βροχή πριν έρθει εδώ η γαλήνη
    για να σε ξυπνήσει.




Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.