ALEJANDRA PIZARNIK
ΣΤΑΧΤΕΣΗ νύχτα θρυμματίστηκε από αστέρια
κοιτώντας με υπνωτισμένη
ο αέρας εκσφενδονίζει μίσος
εξωραϊσμένο το πρόσωπό του
με μουσική.
Σύντομα θα φύγουμε
Απόκρυφο όνειρο
προηγήθηκε του χαμογέλιου μου,
ο κόσμος στέκει ισχνός
κι υπάρχει κλειδωνιά μα όχι κλειδιά
κι υπάρχει τρόμος μα όχι δάκρυα.
Τι θα με κάνω εμένανε;
Γιατί σ’ Εσένα οφείλω ό,τι είμαι
Αλλά δεν έχω αύριο
Γιατί σ’ Εσένα...
Η νύχτα υποφέρει.
Μετάφραση: Αμαλία Ρούβαλη.
Από την ποιητική συλλογή «Η τελευταία αθωότητα», 1956.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου