Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝ' Η ΜΠΙΛΙΑ

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ


ΤΑ ΠΕΡΗΦΑΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ

Δεν είναι ζέμπρα η αλήθεια –
δεν είναι, κύριοι, ραβδώσεις οι ατομικότητες
απ’ την ακόρεστην Ατέλεια προχωρώντας
προς τη μεγάλη κένωση: την ομορφιά μας.
Κάθε δικό μου και δικό σου είν’ ανύπαρχτο.
Κάθε δική μου και δική σου σκέψη μοιάζει πάντα
με τ’ ανήμπορα νούμερα της ανέμυαλης ρουλέτας.
Η αλήθεια είν’ η μπίλια.

Το επέκεινα στη θρησκεία είν’ όπως
η προοπτική στη ζωγραφική:
περιττεύει στην πλήρη θρησκευτικότητα.

Στην έκσταση δεν υπάρχει γεωμετρία.

Είδες ποτέ στον ξύπνιο σου
το σάλο των ηλεκτρονίων
ανάμεσα στο βλέμμα;

Η τανύφυλλη ελαία: η ατραπός του οράματος.

Ω σώμα σήμα της ψυχής
πιθάρι
της απέραντης ιαχής
δοξάρι
της λαλούμενης απέναντι σιγής
ηλιόλουστο τροπάρι!



Από την ποιητική συλλογή «Αναμνηστική λήθη» (1982).
Από το βιβλίο: Νίκος Καρούζος, «Τα ποιήματα», τόμος Β΄, Ίκαρος, Αθήνα 1994, σελ. 268.