ΣΑΝ ΤΟ ΛΑΦΑΚΙ

FRANCESCO PETRARCA


[ΧΑΘΗΚΑΝ ΟΙ ΤΕΡΠΝΟΙ ΛΟΦΟΙ· ΚΙ ΕΓΩ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ]

Χαθήκαν οι τερπνοί λόφοι· κι εγώ μαζί τους –
σαν έφυγα, χωρίς ποτέ εκειδά να πάψω,
εν τούτοις, νά ’μαι· αν με τη φαντασία τινάξω
το βάρος του έρωτα, αλαφραίνει ο βίος, η ειδή τους

αλλάζει, κι απορώ μ’ εμέ, που σαν ιδεί τους
ο νους, κινώ και πουθενά δε λέω ν’ αράξω,
σαν να μη θέλω το ζυγό ν’ αποτινάξω
(μακριά πολύ είμαι; - αι, βρίσκομαι ξανά αντικρύ τους!).

Σαν το λαφάκι, που λαβώθηκε από βέλος
φαρμακωμένο κι όλο τρεχαλάει να φύγει
(με το τρεχαλητό βαθαίνει ο πόνος), μοιάζω

κι εγώ, που τοξεμένος τρέχω προς το τέλος
και με θερίζουν πόνοι. Λίγη η ζωή μου λήγει,
κι από τα στήθη την ψυχή στη λήθη βγάζω.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.