ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ
ΣΤΟΝ ΚΟΜΗΤΑ ΠΑΥΛΟ ΜΕΡΚΑΤΗΤην πρώτη μέρα που ο ήλιος μας λαμπρός να βγαίνει
οχ την Ανατολή θα δγιούμε και να λάμπει,
«Σιωπή!» θα ειπούμε στη φωνή μας που πηγαίνει
εκεί ψηλά στα νιόβγαλτα χορτάρια, θάμπη
να δρέψει. Αγέρι ερωτικό, απαλό ανασαίνει
παράπονά του ώς πέρα, ναν τ’ ακούνε οι κάμποι
και το ρυάκι γάργαρο, γοργό, αχ, ευφραίνει
τ’ αφτιά μου αρμονιζόμενο με του οστριογάρμπη
τις πνοές και του ζεφύρου. Αχ, ο ήλιος πώς ελάλει
παλιά! Και πάλι να λαλήσει το φλουφλούδι
του αγέρα, των νερών με μια μελωδία τους άλλη!
Εκεί κι εμείς να πάμε! Εκεί η χαρά μάς κράζει
να πάμε, να τονίσουμε χρυσό τραγούδι
με αγέρι που φυσάει, νερά να κατεβάζει.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου