ΒΥΡΩΝ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ
ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΚΟΥΡΤΑΛΩ ΚΑΙ ΔΕ ΜΟΥ ΑΝΟΙΓΟΥΝ
Τίς λέξεις κουρταλώ και δε μου ανοίγουν
γιατί πιά δεν τις κατοικούν τα βασανά μας.
Τίς εγκατέλειψαν σάμπως να επίκειται σεισμός ή εκρηξη.
Ανάσα και χειρονομία καμμιά μέσ΄στα αδειανά φωνήεντα
κι ούτε ενα τρίξιμο απ τα σύμφωνα
και μήτε τρέμισμα κορμιού η κεριού
και μήτε σάλεμα σκιών στούς τοίχους.
ο κόσμος μετακόμισε στο απάνθρωπο
βολεύτηκε σ΄αυτή την προσφυγιά
πήρε μαζί του για εικονίσματα φωτογραφίες δημίων
όργανα βασανιστηρίων για φυλαχτά
μιλάει μόνο με σήματα
μέσ΄στην οχλαγωγία της ερημιάς
στίς φαντασμαγορίες του τίποτε.
Ετσι κι εμείς αδειάσαμε
και μας ψεκάσαν με αναισθητικό
έτσι που αποξενωθήκαμε απ τόν πόνο
-αυτό δα είναι κι άν είναι αποξένωση-
κιη ποίηση έγινε κραυγή έξω απ τον πόνο.
Σμιλεύουμε σμιλεύουμε πληγές
σκαρώνοντας μνημεία και μπιμπελό
αλλά το τρομερό καραδοκεί.
Ο,τι δεν είναι τέχνη μέσ΄στην τέχνη
αυτό
το ανθρώπινο
αυτό
κι εμάς κι αυτήν θα μας ξεκάνει.
Από την ποιητική συλλογή «Εν γή αλμυρά»,1996.
Μου αρέσουν οι ποιητικές επιλογές σου και όσο για τα μουσικά κομμάτια που αναρτάς δεν έχω να πω παρά τα καλύτερα
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα περάσεις καλά και τούτες τις μέρες και τις υπόλοιπες
γερός, κριτικός, καυστικός, δημιουργικός με ανθρώπους της καρδιάς
Υ.Γ. Ελπίζω να μην ενόχλησε ο ενικός
@ meril: Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές. Χαίρομαι που σου αρέσουν οι μουσικοποιητικές επιλογές μου. Εννοείται πως δεν με ενοχλεί ο ενικός αριθμός. Να είσαι καλά. Θερμές ευχές για τον καινούργιο χρόνο.
ΑπάντησηΔιαγραφή