GARCILASO DE LA VEGA
[ΑΠΟ ΔΡΟΜΑΚΙΑ ΚΑΚΟΤΡΑΧΑΛΑ ΕΦΤΑΣΑ ’ΔΩ]
Από δρομάκια κακοτράχαλα έφτασά ’δω
που τρέμω ακόμα και στη σκέψη να κουνήσω·
κι αν όντως κάνω καν να κινηθώ, όλα πίσω
απ’ τα μαλλιά σουρτόν με πάνε σάν για νά ’δω
τον κόσμο ανάποδα. Του Χάροντα τον κάδο
γιομίζω δάκρυα, ελπίζοντας καλά να ζήσω·
τα χείρονα διαλέγω κι ας νογάω τα κρείσσω
(συνήθειο νά ’ν’ ή τύχης ορισμός;...) συνάδο-
ντας με τη φύση μου. Ίσο με τον μετρημένο
μου χρόνο (από το λίκνο ώς τα μισά του δρόμου,
εδώ...) είν’ το λάθος που διορίζει την πορεία μου.
Με το ένστικτό μου δεν παλεύω πια· αναμένω
το τέλος όλων των δεινών: τον θάνατό μου –
γι’ αυτό και δεν με μέλλει πια η σωτηρία μου.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου