ΣΤΑ ΔΑΣΗ ΚΑΙ ΣΤΑ ΡΙΓΗ

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΑΨΑΛΗΣ


ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ

Πτυχές του σώματός σου στα σεντόνια,
δεν έχω άλλο κόσμο να σου δώσω·
απόψε που με βάρυναν τα χρόνια
και σκέπτομαι να φύγω, να τελειώσω,

γυρεύω το σκοτάδι σου σα νά ’σουν
αυγερινός σ’ αυτούς που θα με χάσουν,
γυρεύω το ξημέρωμα πριν φύγει
το σώμα μου στα δάση και στα ρίγη.

Μα σκύβω κι ακουμπώ στη μυρωδιά σου,
με τ’ άστρωτα λευκά παρηγοριέμαι,
και να, θυμάμαι κάτι στα μαλλιά σου
σαν φως, και λίγο λίγο αποκοιμιέμαι.


Οκτ. ’91.



Από το βιβλίο: Διονύσης Καψάλης, «Μπαλάντες και περιστάσεις», Εκδόσεις Άγρα, Αθήνα 1977, σελ. 24.