ΜΕ ΤΗ ΓΕΩΠΟΝΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

ΜΙΚΕΛΗΣ ΑΒΛΙΧΟΣ (1844-1917)


ΣΤΙΧΟΙ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥ

Απ’ όλες τις εφεύρεσες του νου
εκείνη για τη μέλλουσα ζωή
– να σε φυτεύουνε κουκί στη γη,
κουκιά να ξεφυτρώνεις τ’ ουρανού –
και τέχνες κ’ επιστήμες βάνει κάτου
με τη γεωπονία του θανάτου.

Και μ’ όλα τούτα, αγαπητέ μου Τρέκα
(που τόση έχεις στους στίχους μου στοργή)
πολύ φοβούμαι, μην η Θεία Οργή
αφήσει εμάς, σαν ασεβείς, στα σέκκα
και πέσει λύκος* στο φτωχό κουκί μας
και πάει τότε αμόντε η φύτεψή μας.

    *Παράσιτο




Δημοσιεύθηκε στον «Νουμά», τόμ. 17, αρ. 689 (1920), σελ. 288.