Η ΔΟΡΚΑΣ

FRANCISCO DE QUEVEDO


ΜΑΡΜΑΡΙΝΟ ΟΜΟΙΩΜΑ ΤΗΣ ΛΙΣΗΣ

Σαν Πυγμαλίων άλλος σ’ έχει, αδιάφορή μου Λίσι,
σε πέτρα γλύπτης μιμηθεί, σα ζωντανή σκαλίσει,
και στ’ άγαλμά σου πιότερην ευγένεια έχει βάλει
απ’ όση η Φύσις, όταν σού ’πλαθε τα τέλεια κάλλη.
Κατάλευκο σού δώρισε, κατάψυχρο το στήθος·
ψυχρότερο το λάξεψε να γίνει απ’ όσο ο λίθος!
Στον κόσμο ολάκερο η καλλονή η πι’ όμορφη είσουν,
κι εκείνος εξανάβαλε τις χάρες σου να ζήσουν.

Μα σπλαχνικιά σα ζήτησε λιγάκι να σε κάνει
σε τόσο λείο και γλυκό υλικό, εσύ, η δορκάς μου,
το σχήμα επήρες του νυχτερινού λευκού ιάσμου
που από το ρόδο διαφορά δεν έχει ή το γεράνι.
Αυτόν που μόχθησε στο μάρμαρο να σε περάσει,
αχ, το άκαρδο, μονάχα εσύ τον έχεις ξεπεράσει.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.