ΡΥΘΜΟΥΣ, ΜΥΣΤΗΡΙΑ...

ΝΑΘΑΝΑΗΛ Ι. ΔΟΜΕΝΕΓΙΝΗΣ (1865 – 1935)


ΖΑΚΥΝΘΟΣ

Γλυκό νησί μυριανθοστολισμένο,
απλώνεσαι ελαφρά στη θάλασσά σου,
σαν όνειρο χρυσό κι αγαπημένο,
γεμάτο μάγια μες στην ευμορφιά σου.

Έν’ άστρο θά ’χε πέσει ευλογημένο
στα καθαρά πρωτόπλαστα νερά σου,
από τα μέρη τ’ ουρανού χαμένο,
κι εφάνηκαν τα ξημερώματά σου.

Κι από ψηλά σε νιώσαν τ’ αγγελούδια
και πέταξαν και στήσαν τη φωλιά τους
στου κάμπου σου τ’ αμάραντα λουλούδια.

Εκεί παρθένες Μούσες ανταμώνουν
κι αιθέρια ψάλλουν άσματα σιμά τους,
ρυθμούς, μυστήρια, αχτίδες τους ενώνουν.



Από το βιβλίο: Ναθαναήλ Ι. Δομενεγίνης, «Σονέττα», πρόλογος Γρηγορίου Ξενοπούλου, Αθήναι, Εκδότης: Ιωάννης Δ. Κολλάρος, Βιβλιοπωλείον της «Εστίας», 1920, σελ. 45.