ΑΚΡΟΣΤΙΧΙΔΑ: ΜΑΡΙΑΝΘΗ

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΚΑΨΟΚΕΦΑΛΟΣ


ΠΡΟΣ ΣΕ

Μαγευμένος κάθε αυγούλα
Μένει ο ήλιος σαν σε ιδεί,
Μήν είσ’ άγγελος, ξανθούλα,
Κι ήλθες άγνωστος στη γη;

Από ζήλια το φεγγάρι
Κι από αγάπη φλογερή
Χλωμοτρέμει για να πάρει
Μια ματιά σου σπλαχνική.

Ρόδα, κρίνα, όπου πατήσεις,
Ξεφυτρώνουν δροσερά,
Και τ’ αηδόνι, άμα λαλήσεις,
Ευθύς παύει τη λαλιά.

Ίδιος άγγελος στα βάθη
Της καρδιάς σου κατοικεί
Και χαμογελά, τα πάθη
Των ανθρώπων ως θωρεί.

Άνοιξις δροσάτη ωραία
Σε αναδέχτηκε μικρό
Κι έπλεξε με άνθη νέα
Το όνομά σου το θεϊκό.

Ναι, δεν είμαι απατημένος,
Είν’ Θεός η φαντασιά,
Και γι’ αυτό είμ’ ερωτευμένος
Εμπροστά στην ευμορφιά.

Θα πεις ίσως – παραμύθια
Πάντα γράφει ο Ποιητής·
Όχι, όχι, την αλήθεια
Υμνεί πάντα δυστυχής.

Ήσυχος τον έρωτά του
Στην καρδιά του κλει βαθιά,
Δέξου τα σεβάσματά του,
Σεμνή κόρη, αγγελικιά.



Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Ζακύνθιος Ανθών», Τόμ. 1, Αρ. 2 (1874), σελ. 56.