Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010
ΚΡΥΑ ΓΛΩΣΣΑ
FRANCESCO PETRARCA
[ΑΧ, ΚΑΙΓΟΜΑΙ! – ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΕ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΕΜΕ ΑΛΛΟΣ]
Αχ, καίγομαι! – κανείς δεν με πιστεύει εμέ άλλος·
ή, μάλλον, οι άλλοι με πιστεύουν, μα όχι Ε κ ε ί ν η
η μία που θα μού ’φτανε. Πλην έχει μείνει
να με θωρεί ψυχρή στις φλόγες μέσα. Ω κάλλος
απέραντο και πίστη ολίγη, μέγας σάλος
αλήθειας στην καρδιά, στα μάτια μου έχει γίνει.
Οργίστη τ’ άστρο μου, κι εγώ ζητώ στη δίνη
της έξαψης και λύτρωση και σπλάχνος. Άλλως
η φλόγα ετούτη, που γι’ ασήμαντη λογιάζεις
μ’ όσες τιμές σού γράψαν οι δικοί μου στίχοι,
χίλιες μπορούν καρδιές να κάνουνε λαμπάδι.
Γλυκό μου πυρ, ο νους μου βλέπει: μ’ αναγκάζεις
τη γλώσσα κρύα να ’χω· και κλεισμένα η τύχη
τα βλέμματά σου νά ’χεις θέλει στο σκοτάδι.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου