ΣΤΕΜΜΑ ΔΑΦΝΗΣ ΚΑΙ ΚΙΣΣΟΥ

ΜΥΡΩΝ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ


ΤΗ ΚΥΡΙΑ Σ.Κ.

Εις την θέαν σου, παρθένε, η ζηλότυπός μου Μούσα
Εδραπέτευσε δρομαία προς ερήμους σκοτεινάς
Κ’ εις την θλίψιν της τον νέον εραστήν της λησμονούσα,
Μελεάσματος αφήκε τας χορδάς του ορφανάς.

Λάβε, λάβε σύ την θέσιν της δραπέτιδος εκείνης,
Ω θεότης λαμπροτέρα των Νυμφών του Παρνασσού!
Κ’ εις την ορφανήν μου λύραν φθόγγους άρχισε να χύνης,
Κ’ εις το μέτωπόν σου φόρει στέμμα δάφνης και κισσού.

Σύρος



Από το περιοδικό «Η Ευτέρπη», Τόμ. 6, Αρ. 22 (4 Αυγούστου 1853), σελ. 529.