ΤΗΝ ΗΔΟΝΗ ΠΟΥ ΜΕΣ ΣΤΟ ΜΑΤΙ ΑΣΤΡΑΦΤΕΙ

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΑΡΤΖΩΚΗΣ (1855-1913)


ΑΚΤΙΔΕΣ ΡΕΝΤΓΕΝ

Ζητώ να βρω τον φθόνο που μας φθείρει,
Την ηδονή που μές στο μάτι αστράφτει,
Της πρόσκαιρης χαράς μας το ελατήρι
Όπου δια μιάς το αίμα μάς ανάφτει.

Του στήθους μας να ιδώ το κοιμητήρι,
Που τους παλμούς τούς παιδικούς μας θάφτει,
Τον πόθο που στο κρίμα ευθύς μάς σύρει
Και στη χρυσή αρετή το μνήμα σκάφτει.

Όλα κινούνται κι όλα είναι μυστήριο,
Η βουβή τους λαλιά μάς είναι ξένη,
Μόνο ορατό μάς είναι το μαρτύριο.

Κι η δόλια μου ψυχή που λαχταρίζει,
Σε κόλαση φρικτή θαρρεί πως μπαίνει
Που ο Σατανάς χαρούμενος φωτίζει.



Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Παλιγγενεσία», έτος ΛΣΤ΄, αριθμ. 10.485, την Κυριακή, 1 Φεβρουαρίου 1898, σελ. 2γ΄.