ΜΟΝΑΧΑ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ... - ΛΙΓΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ;!

Στον Π.Κ. με την αγάπη μου

UGO FOSCOLO


A ZACINTO

Né più mai toccherò le sacre sponde
ove il mio corpo fanciulletto giacque,
Zacinto mia, che te specchi nell'onde
del greco mar da cui vergine nacque

Venere, e fea quelle isole feconde
col suo primo sorriso, onde non tacque
le tue limpide nubi e le tue fronde
l'inclito verso di colui che l'acque

cantò fatali, ed il diverso esiglio
per cui bello di fama e di sventura
baciò la sua petrosa Itaca Ulisse.

Tu non altro che il canto avrai del figlio,
o materna mia terra; a noi prescrisse
il fato illacrimata sepoltura.


******************************


ΣΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟ

Πλιά στη ζωή δεν θα πατή το δύστυχο ποδάρι
τις άγιες όχθες που άγγιζα στα χρόνια τα χρυσά,
ώ ποθητή μου Ζάκυνθο, που πάντοτε με χάρη
στο κύμα καθρεφτίζεσαι, στα Ελληνικά νερά.

Η Αφροδίτη ολόλαμπρη από κει μέσα βγήκε
κ’ έκαμε με το γέλιο της γόνιμα τα νησιά,
οπού απερίγραφτα ο λαμπρός ο στίχος δεν αφήκε
τα νέφη σου τα διάφανα, τα δένδρα τα πυκνά,

του ποιητή που έψαλλε τη διάφορη εξορία,
της μοίρας τ’ άγρια κύματα, που το μικρό νησί
ο Οδυσσέας εφίλησε τρανός στη δυστυχία.

Απ’ το παιδί σου το άχαρο, ω μητρική μου γη,
μονάχα το τραγούδι του θάχης για συντροφιά.
σ’ εμένα η Μοίρα μού έγραψε αδάκρυτη ταφή.


Μετάφραση: Στέφανος Μαρτζώκης.