ΔΙΠΛΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΕΝΟΣ ΣΟΝΕΤΤΟΥ ΤΟΥ ΜΟΛΙΕΡΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΑΡΝΑΛΗ

MOLIÈRE (1622-1673)


ΤΟ ΣΟΝΕΤΟ ΤΟΥ ΟΡΟΝΤΑ,
ΤΟΥ ΕΡΑΣΤΗ ΤΗΣ ΣΕΛΙΜΕΝΗΣ

Η ελπίς ηδύνει επί καιρόν
τον βίον τον ανιαρόν,
αλλ’ όταν μένει ελπίς κενή,
δεν είναι πλέον ηδονή.

Μου φέρεσθε μετά πολλής
φιλοφροσύνης, ω Φυλλίς,
ας έλειπεν αυτός ο κόπος
ίνα μη ήλπιζον ασκόπως.

Αναμονή τοσούτον χρόνον
τον ζήλον μου τον εξαντλεί
κι ο τάφος θα με σώσει μόνον.

Αν και μου φέρεσθε καλή,
απήλπισα οριστικώς,
ενώ ελπίζω διαρκώς.



Μετάφραση: Κώστας Βάρναλης.
Από τα "Ποιήματα", σελ. 241.





Άγει και φέρει με η ελπίς,
ματαία ελπίς! Ώσπερ λεπίς
εν τοις εγκάτοις μου σφηνούται,
αφού ποσώς δεν πραγματούται.

Απέναντι μου, ωραία Φυλλίς,
είσαι φιλόφρων, αφελής.
Αν ολιγώτερόν πως ήσο,
θα ήτο δυσχερές να ελπίσω.

Αν ούτω πως αγωνιών
μάτην προσμένω έτη όλα,
με της ελπίδος τον ιόν


θέλω τινάζει φευ! τα κώλα.
Ελπίς, ω λέξις θεσπεσία,
κατάντησες απελπισία!




Μετάφραση: Κώστας Βάρναλης.
Από τη μετάφραση του Μισανθρώπου.


****************************************


L'espoir, il est vrai, nous soulage,
Et nous berce un temps notre ennui;
Mais, Philis, le triste avantage,
Lorsque rien ne marche après lui!

Vous eûtes de la complaisance;
Mais vous en deviez moins avoir,
Et ne vous pas mettre en dépense
Pour ne me donner que l'espoir.

S'il faut qu'une attente éternelle
Pousse à bout l'ardeur de mon zèle,
Le trépas sera mon recours.

Vos soins ne m'en peuvent distraire:
Belle Philis, on désespère,
Alors qu'on espère toujours.


(Le Misanthope, Σκηνή ΙΙ)