ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΟΨΗ ΣΟΥ ΕΧΩ ΞΑΝΑΦΕΡΕΙ

FRANCISCO DE QUEVEDO


Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΕΞΗΓΕΙ ΟΤΙ Ο ΔΙΚΟΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑΣ ΔΕΝ ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΕ ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ ΚΑΙ, ΑΡΑ, ΘΝΗΤΑ ΜΕΡΗ, ΚΑΙ ΟΤΙ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ ΘΝΗΤΟΣ

Ζητώ να μου διδάξεις ένα – μόνον ένα:
μ’ ευγένεια... ναι, μ’ ευγένει μόνο ν’ αγαπάω.
Τον πόθο θ’ αποφεύγω πάντα, κι όπου πάω
σκοπό μου άλλον δεν θε νά ’χω εγώ κανένα.

Των ηδονών οι χάρες δεν μου λεν εμένα
κάτι απ’ τη χάρη κι απ’ το γάρμπος που ζητάω
των θεών· κι απρόσφορο είναι πια να κυνηγάω
πράγματα που δεν τά ’χω σε σειρά βαλμένα.

Τα μάτια μου στην όψη σου έχω ξαναφέρει,
αφού είδα αιώνιες ιεραρχίες σε τσιγκέλι
να κρέμονται απ’ της αρετής το τέλειο χέρι.

Του έρωτά μου ο χρόνος δεν θα δει τα τέλη.
Η αιωνιότητα τον θυρεό της θα προσφέρει
στου πάθους την αγνότητα που στάζει μέλι.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.