ΛΕΠΤΗ Η ΣΕΛΗΝΗ ΧΥΝΕΙ ΤΑ ΙΕΡΑ ΤΗΣ ΘΑΜΠΗ...

PAUL VALÉRY


ΜΑΓΕΙΑ

Λεπτή η σελήνη χύνει τα ιερά της θάμπη –
φουστάνι είν’ όλη απ’ αλαφρό υφασμένο ασήμι·
σε μαρμαρένιο βάθρο πάει η Σκιά με ρύμη
να ονειρευτεί – σε γάζες μαργαρώδεις θά ’μπει.

Καλάμια σαν αγγίξουν κύκνοι μεταξένιοι
με των ημίφωτων φτερών τους τις καρένες,
μαδάνε ρόδα χιόνινα, κυλούν καδένες
πετάλων στο νερό, κι ανοίγουν κύκλοι ξένιοι.

Νά ’ν’ τούτο ζωή;... Έρημος από ηδονές σκαμμένη,
και ο χτύπος στων νερών τη λάμα αργοπεθαίνει,
στων ήχων το κρυπτό κρυστάλλινο κατώφλι...

Η σάρκα ανάμεσα σε ρόδων μέλια αρχίζει
να εκφέρει λόγους αδαμάντων, ως να εξώφλει
τον μύθο, που της μέρας η κλωνά ραγίζει.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.