FRIEDRICH NIETZSCHE (1844-1900)
ΒΕΝΕΤΙΑΣ’ ένα γεφύρι στεκόμουν
Δεν πάει πολυς καιρός· ήταν η νύχτα μελιχρή.
Από μακριά ένα τραγούδι ερχόταν:
Σαν σταγόνα πλήθαινε από χρυσάφι
Πάνω στου νερού την τρεμάμενη όψη. Γόνδολες,
Φώτα και μουσικές, μεθυσμένα, έπλεαν στο λυκόφως.
Έγχορδο όργανο, η ψυχή μου,
Από αθέατη δύναμη δονούμενη, εντός μου τραγουδούσε,
Κάποιο τραγούδι γόνδολας ριγώντας κρυφά
Από πολύχρωμη ευτυχία
– Την άκουγε, άραγε, κανείς;
Μετάφραση: Βασίλης Ζηλάκος.
Δημοσιεύθηκε στο αθηναϊκό περιοδικλό «Κουκούτσι», τ. 2, Άνοιξη-Καλοκαίρι 2010, σελ. 135.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου