RICHARD DEHMEL (1863-1920)
AUFBLICK
Über unsre Liebe hängt
eine tiefe Trauerweide.
Nacht und Schatten um uns beide.
Unsre Stirnen sind gesenkt.
Wortlos sitzen wir im Dunkeln.
Einstmals rauschte hier ein Strom,
einstmals sahn wir Sterne funkeln.
Ist denn Alles tot und trübe?
Horch –: ein ferner Mund –: vom Dom –
Glockenchöre... Nacht... Und Liebe ...
Το υλικό της ανάρτησης μάς το έστειλε η εικονιζόμενη φίλη του ιστολογίου κ. Irina Sheik.
Μια βιαστική κι όλο σύννεφα καλησπέρα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕις τα άνω
Πάνω απ’ τον έρωτά μας
να μια κλαίουσα ιτιά.
Νύχτα με σκιερή γητειά,
ναυαγούν τα μέτωπά μας.
Στο σκοτάδι σιωπηλοί.
Άλλοτε ηχούσαν νότες
στης αγάπης την αχλή.
Τώρα Όλα τους αιθάλη;
Άκου στου ναού τις πόρτες:
Ύμνοι, νύχτα, αγάπη Άλλη.
Θερμούς χαιρετισμούς.
@ Έλενα Σταγκουράκη: Γειά σου, Έλενα!
ΑπάντησηΔιαγραφή