ΣΤΗΝ ΚΑΛΗ ΤΗΣ ΩΡΑ

ΛΟΡΕΝΤΖΟΣ ΜΑΒΙΛΗΣ


ΠΑΤΡΙΔΑ

Πάλε φυσάει της άνοιξης τ’ αγέρι
Στην πλάση μυστικής αγάπης γλύκα,
Σα νύφ’ η γη, πώχει άμετρ’ άνθη προίκα,
Λάμπει, ενώ σβηέται της αυγής τ’ αστέρι.

Πεταλούδες πετούν ταίρι με ταίρι,
Εδώ βουίζει μέλισσα, εκεί σφήκα∙
Τη φύση στην καλή της ώρα ευρήκα,
λαχταρίζει η ζωή σ’ όλα τα μέρη.

Κάθε μοσκοβολιά και κάθε χρώμα,
Κάθε πουλιού κελάηδημα ξυπνάει
Πόθο στα φυλλοκάρδια μου κ’ ελπίδα

Να σου ξαναφιλήσω τ’ άγιο χώμα,
Να ξαναϊδώ και το δικό σου Μάη,
΄Ομορφή μου, καλή, γλυκειά Πατρίδα!