ΣΑΤΙΡΙΚΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΙΤΑΛΙΚΑ

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ


Η ΑΠΟΘΕΩΣΗ
(Για τον δεττόρο Ροΐδη. Με ρίμες υποχρεωτικές.)

Κι αφού θα σού ’χει ο Θάνατος συντρίψει το βρεγματικό,
μπάς και του επιστητού μπορέσει το άπαν να σου αρπάξει,
το μέρος σου το αχάλαστο θ’ ανέβει στο μελωδικό
βουνό, το δίκορφο, την αφθαρσία να τηράξει.

Βουβά θά ’ν’ όλα τότε: σε κανένα δέντρο το γλυκό
τ’ αγέρι κάν φυλλαράκι δεν θε νά ταράξει,
κι η κάθε Μούσα, σοβαρή ή γελοία, θά ’χει ξαφνικό
καημό να σε τιμήσει... δεόντως να σε κατατάξει.

Του Ποιητή του ανώτατου, των πάντων εκλαμπρότατου,
σα δεις στα μάτια σου μπροστά το φθονερό κουφάρι,
να σκύψεις, αδερφέ, και να του πεις εισέ τα ώτα του:

«Τα πνεύματα όλα κοίτα πώς σα βόδια κουτουλίζονται,
μιάς και η έλευσίς σου μήκωνος ληθαίας έχει χάρη·
να σε θωρούν δεν θέν, Θεέ, γι’ αυτό αυτοστραγγαλίζονται.»



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.