ΓΙΑ ΟΠΟΤΕ ΗΘΕΛΕ ΣΥΜΒΕΙ

MANUEL GUTIERREZ NÁJERA (1859-1895)


ΓΙΑ ΟΠΟΤΕ ΗΘΕΛΕ ΣΥΜΒΕΙ

Βαθιά ποθώ, σαν γέρνει η μέρα να πεθάνω·
με τρικυμία· και να κοιτώ ψηλά, τα ουράνια·
σαν όνειρο να μοιάζει η αγωνία μου πλάνο·
πουλί η ψυχή να πεταρίζει στη διαφάνεια.

Να μην ακούω στις ύστατες στιγμές μου λόγια
–στους θόλους και στη θάλασσα όντας δίπλα– ή πλάι
στις προσευχές ανάκατα τα μοιρολόγια·
ν’ ακώ το κύμα μοναχά, με ορμή να σκάει.

Ας πέθαινα, όταν το φως θα σέρνει πέρα
από τα πράσινα νερά χρυσά τα δίχτυα·
σαν ήλιος νά ’μαι που βουλιάζει στην εσπέρα,
κορμί λαμπρό που εντύθηκε με ρούχα νύχτια.

Νέος να πεθάνω,  ν έ ο ς ! , πριν να μου μαράνει
ο χρόνος ύπουλα όποιο μου άνθινο στολίδι·
ν έ ο ς ! , σαν η ζωή μάς λέει δικούς της πως μας κάνει,
ενώ καλά το ξέρουμε πως μας προδίδει.




Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.