ΜΙΑ ΨΥΧΗ ΑΔΙΑΦΑΝΗ

ΡΟΖΑ ΤΖΙΓΚΟΥΝΑΚΗ


[ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΡΕΧΟΥΝ ΠΙΣΩ ΜΑΣ]

Οι δρόμοι τρέχουν πίσω μας
Καθώς περπατάμε
Σκυφτοί και αμίλητοι
Βαθιά μέσα μας
Η φλόγα μιας πονεμένης εκδίκησης
Ένα χαμόγελο έχουμε ενοχής στα χείλη
Ένα βλέμμα ανησυχίας στα μάτια
Τη σφραγίδα ενός γνήσιου εμείς
Μια ψυχή αδιάφανη
Κι ένα σώμα κρυμμένο πίσω της.
Το σύνθημά μας είναι γραμμένο
Με κόκκινο μελάνι στο μέτωπο
Σε κάθε βήμα σηκώνουμε
Όλο και πιο ψηλά το κεφάλι.



Από το βιβλίο: Ρόζα Τζιγκουνάκη, «Τα χρώματα του έρωτα», Το Ροδακιό, Αθήνα 2001, σελ. 23.