ΚΑΤΩ ΑΠ' ΤΟ ΓΕΙΣΟ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΠΙΛΟΥ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ


ΤΟ ΕΝ ΠΑΡΙΣΙΟΙΣ ΤΑΝΓΚΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΛΙΣΗΣ

Καπνός σοφιστευμένος τής κινεί το στόμα –
στοιχειωδών σωματιδίων αποχρώσεις·
σκαρλάτο των νυχιών το κόκκινο (δύο στρώσεις
γαρύφαλλο και ρόδι) τη χορταίνει χρώμα.

Λεπτές ματιές φεγγοβολούν κάτω απ’ το γείσο
του μαύρου πίλου μ’ όσα απ’ τ’ άκρατα μελάνια
ανάβουν σ’ όλα ακρίτως στεναγμούς τ’ αλάνια.
Αλώμενος κι εγώ ποθώ να την ξεντύσω.

«Déshabillez-moi», μου είπε· και πετά το βέλο,
τον Λόγο διαφαείνοντας σαν όπως εμπέδω-
νε αείποτε η λύρα ή όπως γράφει κι ο Κεβέδο
esfera es racional, que ilustra el suelo.

Μπαντονεόν πηγάζουν στα νερά που η βρύση
η μέσα των ελίκων της διανοίας ρίχνει
ραντίζοντας αλά Ζυλιέτ Γκρεκό ό,τι εκεί ίχνη
εκάλεσαν στο φως τη Λίση να μιλήσει.