ΣΑΝ ΛΕΙΜΩΝΑ ΓΑΡΥΦΑΛΛΩΝ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ


ΤΑΝΓΚΟΣΟΝΕΤΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΑ ΔΕΒΒΩΡΑ ΜΙΡΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΒΕΓΙΑΝΕΔΑ

Λαιμό είχε σαν λειμώνα γαρυφάλλων·
να τον δαγκώσεις ήθελες, να δώσεις
στις φλέβες του θηλειές βρυγμών, και μάλλον
οσμώσεις μυστικές, που εντός σου ενόσεις,

να ενώσεις με κυλίνδρων εκκενώσεις
επάνω σ’ ένα κάλλος πάντα θάλλον:
με σύμπασες τις βρώσεις και τις πόσεις
που τρέφουν των ορμών το περιβάλλον.

Γυμνή στην κλίνη σαν μεγάλο ανθάκι
υμνεί, καλλύνει μι’ απαλήν αιώρα
που ηδύνει ή λύνει ερώτων γαϊτανάκι,

και γιαταγάνια απλώνει ηλεκτροφόρα.
Σ’ το λέει κι αλλούθε ο Λόρκα – στο στιχάκι:
Esta luz, este fuego que devora.