Μ' ΕΠΙΜΟΝΗ ΠΟΛΛΗ

GÉRARD DE NERVAL (1808-1855)


Η ΜΑΥΡΗ ΚΗΛΙΔΑ

Όποιος τον ήλιο εκοίταξε μ’ επιμονή πολλή,
τα μάτια χαμηλώνοντας θα του φανεί θολή,
μαύρη κηλίδα γύρω του ν’ αργοπεταλουδίζει.

Έτσι κι εγώ θρασύς πολύ κάποτε νεαρός,
τα μάτια πήγα κι έστησα στον ήλιο τολμηρός:
Στίγμα από τότε απόμεινε το φως μου να μαυρίζει.

Και μέχρι τώρα, σύμμιγμα θαρρείς σκοταδερό,
όπου το μάτι μου σταθεί μαζί του εγώ θωρώ
θέση να παίρνει δίπλα του το στίγμα, να μ’ ορίζει!

Πώς; Πάντα; Ναι, χωρίζοντας κάθε χαρά από εμέ!
Γιατί ένας μόνος –ο αητός– από τα ύψη, ωιμέ,
τον Ήλιον ατιμώρητος, τη Δόξαν ατενίζει.



Μετάφραση: Αλέξανδρος Μπάρας.
Από το βιβλίο: Αλέξανδρος Μπάρας, «Προσεγγίσεις στη γαλλική ποίηση», Πρόσπερος, Αθήνα 1986, σελ. 24.