Τι πάθος βυθίζει σε πέλαγα το νου βραδιάζει κι αλλάζει το χρώμα τ' ουρανού
Μην η αθωότητά μου είναι μέσα στη σιωπή σ' ένα θησαυρό χαμένο που γυρεύω μια ζωή μην την ξόδεψα στα ζάρια μην την πήρε το κρασί ίσως φταίει η βροχή που κλαίει με παράπονο κι οργή
Τι πάθος βυθίζει σε πέλαγα το νου βραδιάζει κι αλλάζει το χρώμα τ' ουρανού
Χάνω την ισορροπία κι ο αέρας με τρυπά φταίνε κι οι κραυγές των γλάρων σ' ένα γκρίζο ορίζοντα οι αποστάσεις με λυγίζουν δεν υπάρχει επιστροφή ειν' η αθωότητά μου μέσα στην καταστροφή
Τι πάθος βυθίζει σε πέλαγα το νου βραδιάζει κι αλλάζει το χρώμα τ' ουρανού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου