Η ΑΠΟΘΕΩΣΗ ΤΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟΥ

FRANCISCO DE QUEVEDO


ΣΤΗ ΛΙΣΗ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΓΕΜΙΣΕΙ ΤΗΝ ΚΟΜΗ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΙΜΟ ΓΑΡΥΦΑΛΛΑ

Του Μίδα θησαυρούς μες στα μαλλιά τυλίγεις, Λίση –
στις μπούκλες σου βαρύ, πολύχρυσο λογάρι εγράφη·
γαρύφαλλα, αίμα ευωδιαστό, τριγύρω στο λαιμό άφη-
σαν ίχνη μιας πληγής που δεν ποθεί ποτέ να κλείσει.

Πυρακτωμένες μίνες που με κήπους μοιάζουν, και ίση
αξία έχουν μ’ ένα μέγα θαύμα στου έρωτα τα εδάφη:
με μέλι αργό υβλαίο το πάριο μάρμαρο πλέον βάφει
τον όγκο του, όντας έτοιμο ροδώνες να γεννήσει.

Τα θαύματα στο γενναιόδωρό σου το κεφάλι
αιμοδιψής γινήκαν ομορφιά, μα, μόνο η μοίρα
αν θέλει, θα νικήσουν των βοστρύχων σου τα κάλλη.

Τα χείλη σου υποθάλπουν μαργαριταρένια σπείρα –
τα χείλη σου, αχ: ρουμπίνια που μιλάν, σοφό κοράλλι,
γλυκόλαλα γαρύφαλλα, πολύτιμη πορφύρα!



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.