ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΕΣ ΤΟΥ ΦΑΝΤΟ 9: ΑΜΑΛΙΑ ΡΟΝΤΡΙΓΚΕΣ

Η AMÁLIA RODRIGUES ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ LUÍS CAMÕES


COM QUE VOZ

Com que voz chorarei meu triste fado,
que em tão dura prisão me sepultou,
que mór não seja a dor que me deixou
o tempo de meu bem desenganado?

Mas chorar não se estima neste estado,
onde suspirar nunca aproveitou;
triste quero viver, pois se mudou
em tristeza a alegria do passado.

Assi a vida passo descontente,
ao som nesta prisão do grilhão duro
que lastima ao pé que o sofre e sente!

De tanto mal a causa é amor puro,
devido a quem de mi tenho ausente,
por quem a vida, e bens dela, aventuro.


Μουσική: Alain Oulman.


******************************


ΜΕ ΤΙ ΦΩΝΗ

Με τί φωνή να κλάψω τη θλιβή μου μοίρα
που πάντα στων παθών τη φυλακή με θάβει;
Κι από τον πόνο πιό βαρύ είν’ ό,τι έχω λάβει
ατόφυο ν’ αγαπώ... όσα από την τύχη πήρα.

Με θρήνους, με λυγμούς θα συντηρείται η λύρα –
ο στεναγμός βαθύς, και ανελέητα με σκάβει·
ποθώ να ζω στη θλίψη, κι έχω καταλάβει
η λύπη μου είναι της παλιάς χαράς η πείρα.

Την άμοιρη ζωή μου έτσι σέρνω· κι έχω (χάρη
στη φυλακή μου) συντροφιά ό,τι ήχους βγάζει
η αλυσίδα που μου τρώγει το ποδάρι.

Σε τούτο το κακό έρωτας αγνός σε μπάζει·
μα λείπει Ε κ ε ί ν η ,  που απ’ τη ζωή μού έχει πάρει
το φως, και σε σκοτάδι με καταδικάζει.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.