ΣΤΕΝΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΥΚΛΟ

ΖΕΦΗ ΔΑΡΑΚΗ


Ο ΓΥΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΞΟΡΙΣΤΟΥ

Δεν ήρθε άλλη στιγμή από τότε.
Πυκνή ομίχλη ο χρόνος γύρω μου
και τα παράθυρα διεσταλμένα στη μνήμη.
Ανέγγιχτα άφησα τα πράγματά σου
στην παιδική σου αφή καθηλωμένα
και 'γώ από κυπαρίσσι της σιωπής ακουμπισμένη
στο θάνατο μετρούσα που γυρόφερνε
στενεύοντας το κύκλο γύρω μου
στενεύοντας το κύκλο...

Ανέγγιχτα άφησα τα πράγματά σου
κ’ η στιγμή που 'φυγες
πουλί παγιδεμένο στο ρολόι.
...Μα γιατί στέκεις έτσι ξεχασμένος
μες στα παληά σου ενθύμια;

Είναι φριχτό μα δε σ’ αναγνωρίζουν
μήτε και συ τ’ αναγνωρίζεις πια...
Φύλλο νεκρό το παρελθόν, παιδί χαμένο,
μαρμαρωμένος ο παληός σου ο κόσμος, πάει,
και συ με νέο πρόσωπο έχεις γυρίσει
από μιάν άλλη γνώση φαγωμένο.




Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Μαρτυρίες», Μάιος 1964.