ΔΙΧΩΣ ΤΥΨΕΙΣ

CHARLES BAUDELAIRE


Η ΛΗΘΗ

Ψυχή ανελέητη, ω έλα στην καρδιά μου,
τίγρη σκληρή και ράθυμη που σ’ αγαπά·
μες στη βαριά, πλούσια χαίτη σου ζητάω
να βάλω τα τρεμάμενα τα δάχτυλά μου·

μες στο φουστάνι σου, με σάρκα μυρωμένο,
το λυπημένο μου κεφάλι εκεί να θάψω.
Τ’ άρωμα τη παλιάς λατρείας δεν θα πάψω,
οσμή από τεφρό λουλούδι, να ανασαίνω.

Όχι να ζήσω πια, να κοιμηθώ ζητάω!
Μες σ’ έναν ύπνο σαν το θάνατο γαλήνιο
τον έρωτά μου δίχως τύψεις θα σου δίνω,
το μπρούτζινο, στιλπνό κορμί σου θα φιλάω.



Μετάφραση: Ερρίκος Σοφράς.
Από το βιβλίο: Μπωντλαίρ, «Τα άνθη του κακού – Τα απαγορευμένα ποιήματα», μετάφραση Ερρίκος Σοφράς, Μεταίχμιο, Αθήνα 2009.