ΑΠΟ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ

ΤΑΣΟΣ ΚΑΡΤΑΣ


ΣΥΝΑΞΗ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΙΣ ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

Μας χωρίζουν άμαχες λέξεις
εκατομμύρια έτη φωτός
ετοιμόρροπη σιωπή, εύφημη χρεία
στιχάκια αλληλέγγυα
στην ποιητική τους αναδίπλωση
στιγμές με τη λάμψη της αστραπής
αιώνες με τη σφοδρότητα της καταιγίδας
άπω βούκινο ερημίας έσω

Με υποτάσσει η πεμπτουσία των ανατροπών
με διαπερνάει σειρήνα Φαντασίας και Λόγου,
ποιήματα μηρυκάζουν άλλα Ποιήματα,
γραμμική άβατων στίχων
στ’ άδυτο περιθώριο άλλων στίχων
προστρέχει
κύκνειοι κάλυκες οργασμού
λάμνουν τη μεροληψία τους
εις το θεαθήναι των λέξεων

Πόθος αναστενάρης
μέσα σ’ άλλους πόθους
που κάπως ξέρει από μελαγχολία