ΡΑΓΔΑΙΑ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ


ΕΝΑ ΠΑΝΤΟΥΜΤΑΝΓΚΟ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΓΔΑ ΔΑΦΝΟΒΑ


      ...οι τάσεις προς συνταυτισμό ζωής και ποίησης...
                  ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ


Ραγδαία η Μάγδα εγδύθηκε και ορυμαγδός εγίνη.
Λεμόνια, καταιγιδανθοί στο ρέμα των μαγμάτων
σταλάζαν άρωμα στ’ απόκρημνο αμαυρό λαγήνι
και λαύρα νόρμα εξόρμαγε με ανάσες ορυγμάτων.

Λεμόνια, καταιγιδανθοί στο ρέμα των μαγμάτων
το ξύλο ξεφυλλίζανε ξυπόλυτες ορχήστρες
κι επέλαση εξαπόλυσαν ψυχών τε και σωμάτων
εκεί που ανακατώθηκαν σκοινιά και κουβαρίστρες.

Το ξύλο ξεφυλλίζανε ξυπόλυτες ορχήστρες,
κι επέφταν οι καρποί μ’ έν’ άρπισμα και κούφιο γδούπο,
κι Εκείνη τούς επάτασσε με κάτι αναβοσβήστρες
που ωσάν ασβοί εσκυβάλιζαν το πανταχού και το ούπω.

Κι επέφταν οι καρποί μ’ έν’ άρπισμα και κούφιο γδούπο.
Του κορασιού το πέλμα γδάρθη σε μια λαμπηδόνα
par excellence αδέσποτη, σαν πήγα εγώ ναν τού ’πω
πως άνθισε κι εστέφθηκε των Αηδονιών Μαγδόννα.

Του κορασιού το πέλμα γδάρθη σε μια λαμπηδόνα
(Η ποίηση χαρές εχρώστα ανέκαθεν να φτύνει
και με το κάλλος τη ζωή να γιαίνει εκεί που επόνα.)
Ραγδαία η Μάγδα εγδύθηκε και ορυμαγδός εγίνη.