ΑΠΟ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΣΟΛΩΜΟΥ ΑΡΧΕΣΘΕ

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ


[Ω, ΣΥ ΚΑΛΗ ΕΝ ΓΥΝΑΞΙ,...]

       Πού απήλθεν ο αδελφιδός σου, η καλή
       εν γυναιξί; Πού απέβλεψεν ο αδελφιδός
       σου; Και ζητήσομεν αυτόν μετά σού.
              Άσμα Ασμάτων 5, 17

«Ω εσύ, καλή εν γυναιξί, πού ’ν’ ο καλός
σου τώρα; Ποιό ρουμάνι;... δάσος ποιό τόν έχει;
Ρουμάνια, δάσα ’ν’ έρημα! Μα κι ο γιαλός
νεκρός! Τ’ αγέρι μόνο του στο κύμα τρέχει

σφυρώντας!» «Της λαλιάς μου ο τόνος χαμηλός...
στα στήθη μου η καρδιά το θλίβος δεν παντέχει.
Τον ψάχνω, κι ένας φόβος πιάνει με τρελός:
η αγάπη του για μένα πια μην δεν αντέχει;...»

«Παντού να τόνε ψάξουμε – μαζί μου έλα!
Το βλέπω: το ίδιο νιώθεις κ α ι εσύ μ’ εμένα –
σ’ ανάβει φλόγα ερωτική, σε καίει τρέλα!

Γωνιά άψαχτη στον κόσμο δεν θ’ αφήσουμε·
τα λόγια μας σαν αγρικήσει ενωμένα,
μπορεί να κράξει να τον απαντήσουμε...»



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.