ΕΣΜΙΞΕΣ, ΓΑΜΟΥΣ ΚΑΙ ΧΑΡΕΣ

ΒΙΤΣΕΝΤΖΟΣ ΚΟΡΝΑΡΟΣ


ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ (Ε΄, στ. 769-790)

Eφάνη ολόχαρη η αυγή και τη δροσούλα ρίχνει,
σημάδια τση ξεφάντωσης κείνη την ώρα δείχνει.
Xορτάρια εβγήκαν εις τη γη, τα δεντρουλάκια ανθίσα,
κι από τσ’ αγκάλες τ’ ουρανού γλυκύς βορράς εφύσα.
Tα περιγιάλια ελάμπασι, κ’ η θάλασσα εκοιμάτο,
γλυκύς σκοπός εις τα δεντρά κ’ εις τα νερά εγρικάτο.
Oλόχαρη και λαμπυρή η μέρα ξημερώνει,
εγέλαν η ανατολή κ’ η δύση καμαρώνει.
O Ήλιος τες ακτίνες του παρά ποτέ στολίζει
με λάμψιν, κι όλα τα βουνά και κάμπους ομορφίζει.
Xαμοπετώντας τα πουλιά εγλυκοκιλαδούσα,
στα κλωναράκια τω δεντρώ εσμίγα κ’ εφιλούσα.
Δυό-δυό εζευγαρώνασι, ζεστός καιρός εκίνα,
έσμιξες, γάμους και χαρές εδείχνασι κ’ εκείνα.
Eσκόρπισεν η συννεφιά, οι αντάρες εχαθήκα,
πολλά σημάδια τση χαράς στον Oυρανό εφανήκα.
Παρά ποτέ τως λαμπυρά, τριγύρου στολισμένα,
στον ουρανό είν’ τα νέφαλα σαν παραχρουσωμένα.
Tα πάθη πλιό δεν κιλαδεί το πρικαμένο αηδόνι,
αμέ πετά πασίχαρο, μ’ άλλα πουλιά σιμώνει.
Γελούν τση Xώρας τα στενά κ’ οι στράτες καμαρώνουν,
όλα γρικούν κουρφές χαρές κι όλα τσι φανερώνουν.