ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΟΛΙΑΣ
ΛΥΣΙΚΟΜΟΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΚΟΡΗΤο ποίημα να το αφήνεις στο συρτάρι σου
να ωριμάζει
να σιτεύει
Κάτω από το αδύναμο φως
των νυχτολούλουδων λύχνων
να χτενίζεις τα ξέπλεκα μαλλιά του
Να αφαιρείς
να συμπυκνώνεις
Περπατώντας στο δρόμο
να φωνάζεις μέσα σου
το ποίημα
Κάθε μέρα
κάθε στιγμή
Να προσκρούεις αυτοκτονικά
πάνω στους ανέμους των λέξεων
Να καλλιεργείς το μυστικό ρυθμό
ακούγοντας τα υγρά σαξόφωνα της βροχής
Μόνο το πέρασμα του χρόνου σού δείχνει
πότε η λυσίκομος ποιητική κόρη
είναι έτοιμη να μας κοιτάξει άφοβα στα μάτια.
Από το βιβλίο: Γιάννης Τόλιας, «Λυσίπονον», Εκδόσεις Περί Τεχνών, Πάτρα 2008, σελ. 20-21.
Πολύ μου αρέσουν τα ποιήματα με θέμα την ποίηση που ποστάρετε τελευταία.Θέλω κι' άλλα.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Silent Bob: Το αίτημα λαμβάνεται υπ' όψιν. Χαιρετισμούς.
ΑπάντησηΔιαγραφή