ΚΙ ΕΓΩ ΔΙΨΩ ΓΙ' ΑΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΓΕΛΙΑ

FEDERICO GARCÍA LORCA


ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

Λέει το βράδυ: «Διψώ για ίσκιους!»
Και λέει το φεγγάρι: «Εγώ διψάω γι’ άστρα.»
Η κρυσταλλοπηγή ποθεί τα χείλια
και στεναγμούς γυρεύει ο άνεμος.

Εγώ διψώ γι’ αρώματα και γέλια,
και για καινούργια διψάω εγώ τραγούδια –
δίχως φεγγάρια νά ’ναι, δίχως κρίνους
και δίχως νά ’χουν έρωτες νεκρούς.

Ένα τραγούδι πρωινό για να ταράξει
τα ήρεμα, τ’ ακίνητα νερά
του μέλλοντος. Μ’ ελπίδες να γεμίσουν
τα κύματα κι οι βούρκοι του όλοι.

Ένα τραγούδι φωτεινό, γαληνεμένο,
γεμάτο πλούσιους στοχασμούς,
παρθένο από λύπες και αγωνίες,
παρθένο όμως και από ονειροφαντασιές.

Τραγούδι δίχως σάρκα λυρική,
τραγούδι που φισκάρει τη σιωπή με γέλια
(σάμπως σμάρι τυφλών περιστεριών
που γραμμή τραβάει για το μυστήριο).

Τραγούδι που των πραγμάτων την ψυχή θε ν’ άγγιζε,
μα και των ανέμων ακόμα την ψυχή θ'' ακούμπαε,
και που θα κούρνιαζε στο τέλος-τέλος
μέσα στη χαρά της καρδιάς της πάντα αιώνιας.


Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.