ΕΓΚΑΡΣΙΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

ΕΛΕΝΗ ΒΑΚΑΛΟ


[ΕΓΚΑΡΣΙΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΠΕΡΝΑ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΗΜΕΡΩΝ]

Εγκάρσιο σκοτάδι περνά μια σειρά ημερών
Κι ούτ’ άστρο δε φέγγει της νύχτας
Δεν είναι σκοτάδι της νύχτας αυτό
Τέτοιο πουλί. Ο ουρανός έχω γίνει που μέσα γκρεμίζεται
Θήραμα λάμπει του αφρού. Στην άκρη βάθους μεγάλου νερών
Πριν πέσει το μελετάει μόνος ο βουτηχτής
Ουράνια θάλασσα, και το ένα μεγάλο μάτι του βουτηχτή να είναι η πηγή

Το δέντρο το άδειο κινούσε από κει
Ήταν το δέντρο άγνωστο, σκάλες και σκάλες κατέβαινε
Κλωνιά κλαδιά κορμός, βαθειά
Κι όσοι πεθαίναν καλοί καινούργια σειρά χλωρές φυλλωσιές.