ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΦΑΙΔΡΟΣ ΜΠΑΡΛΑΣ

ΦΑΙΔΡΟΣ ΜΠΑΡΛΑΣ


ΓΕΝΝΑΙΟΙ

Ένα πρωί τους βρήκαμε,
αναπάντεχα, πεθαμένους.

Κάποιος ψιθύρισε: «συμφόρηση»•
άλλος: «ατύχημα»•
άλλος: «αυτοκτονία»•

Τους σκέπασε, όμως,
τους ψίθυρους αυτούς η φωνή μας:
«Εμείς! εμείς τους σκοτώσαμε!
Εμείς τους καθαρίσαμε, τους τυρράνους!»

Κανένας δεν αντιμίλησε.
Τα βλέμματά τους με θαυμασμό
καρφώθηκαν απάνω μας.

Τινάξαμε τα μαλλιά,
Σηκώσαμε ψηλά το κεφάλι.

(Αυτό θα πη νάσαι γενναίος:
να παίρνης απάνω σου
και φονικό που δεν έκανες!)