ΚΑΤΙ ΤΡΕΛΟΙ ΠΟΥ ΜΥΡΙΖΟΥΝ ΣΤΟΧΑΣΜΟ

PAUL ELUARD


Η ΣΠΑΣΜΕΝΗ ΓΕΦΥΡΑ


        Στον Ρενέ Σαρ

Το τζάμι στις φλέβες του νου
Εξαντλεί σ’ έναν δρόμο αδιάκοπο
Τη σταδιοδρομία του από γάργαρο νερό
Το κεφάλι πάλι στα γέλια του νου
Απομακρύνει τον στενό αέρα που ετερέτιζε στο δρόμο
Η όχθη όμως στα χείλη του νου
Ασπάζεται γλυκά την ανταύγεια της σιγά-σιγά
Την όχθη της διάνοιας στα χείλη

Πύλη η πόλη πάει όλο κι έρχεται
Από τον ύπνο στον ξύπνο και από τον ξύπνο στον ύπνο
Οι ακρωτηριασμένες ώρες χόρευαν την τσιγκολελέττα
Ήλιος κελαηδόπληκτος ανοίγει το βαθυγάλανο όμμα
Απ’ όπου διέρχονται καράβια και δεν πάνε πουθενά
Και κάτι τρελοί που μυρίζουν στοχασμό
Τ’ ακολουθάνε ακόμα
Το μέτωπο έντονο και το ποτάμι άφωνο.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.