ΣΑΝ ΟΛΟΦΩΤΟΣ ΣΠΑΓΚΟΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ


ΑΟΡΑΤΟΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ

Άξαφνος ήλιος πάνω απ’ τα παγωμένα δέντρα.
Μια υπόσχεση τρέμει στον αέρα, από καιρό προετοιμασμένη.
Κάπου, κρυμμένος στο γαλάζιο, ένας κορυδαλλός ανηφορίζει
κι η κατακόρυφη φωνή του σαν ολόφωτος σπάγκος
δένεται στον καρπό του χεριού σου, σου ανεβάζει το χέρι,
     υποχρεώνοντάς σε
να γνέψεις φιλικά, να χαιρετήσεις τα παιδιά που παίζουν στην
     αυλή του σχολείου
ή τα κρυστάλλινα βουνά που η ανάσα ενός ονείρου τα χνωτίζει
ή το γυμνό κλαδί που σαν λεπτή ρυτίδα χάραξε νεανικά το μέτωπο
     του κόσμου.


                                          Βουκουρέστι, 30.ΧΙ. 59 


Από την ποιητική συλλογή «Ένας πίνακας με μικρές πινελιές».
Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Τα ποιήματα», τ. Θ΄, Κέδρος, Αθήνα 1989, σελ. 71.